Zasady tworzenia kaskady na przykładzie sosny


Wbrew temu, co często się mówi, style kaskadowe wcale nie są takie proste do uzyskania i wymagają wiedzy o balansowaniu przepływu energii w naszych drzewkach.

Gdzie rosną drzewa w stylu kaskadowym w naturze?

Jak widać na poniższym rysunku:

Rysunek wyjaśniający poszczególne style bonsai ich związek z miejscem, w którym rośnie drzewo. (John Naka)

style kaskadowe powstają w wyżej położonych partiach: na zboczach, urwiskach, klifach, gdzie opierają się grawitacji, silnym wiatrom.

Cechy kompozycji w stylach kaskadowych

Najważniejszą cechą kompozycji jest nie nebari, nie wierzchołek, tylko gałąź kaskadowa, która opada w pustkę przepaści.

W tych stylach nawet nebari nie jest tak istotne. Dobrze oczywiście, jeżeli jest ładnie wykształcone i dobrze, aby te masywniejsze korzenie znajdowały się po przeciwnej stronie w stosunku do gałęzi kaskadowej.

Jeżeli w stylu kaskadowym mamy wierzchołek, to w toku pielęgnacji musimy dopilnować, aby nie zaczął dominować nad gałęzią kaskadową.

I tutaj pojawia się pierwsze wyzwanie kluczowe dla uzyskania kaskady: z wyjątkiem np. azalii większość wzrost większości gatunków cechuje dominacja wierzchołkowa. Oznacza to, że chcąc uzyskać dobrze rozwinięte drzewko w stylu kaskadowym, musimy poprzez odpowiednie kształtowanie przekierowywać energię z wierzchołka do gałęzi kaskadowej. Jak to zrobić? O tym poniżej 🙂

Organizacja struktury drzewa

O ile w stylach wyprostowanych to pień drzewa stanowi oś, wokół której zorganizowana jest struktura gałęzi, to w przypadku stylu kaskadowego to miejsce pnia zajęła właśnie gałąź kaskadowa.

Gałęzie wyrastające z gałęzi kaskadowej powinny być skierowane na boki i skierowane nieco w dół, w kierunku ruchu głównej gałęzi kaskadowej.

Tworząc bonsai w stylu kaskadowym zaczynamy zatem od tej najważniejszej gałęzi, a dopiero potem tworzymy np. wierzchołek. W przeciwnym razie drzewko będzie miało tendencję do rozbudowy wierzchołka kosztem gałęzi kaskadowej (dominacja wierzchołkowa).

Pielęgnacja po uformowaniu drzewa

Na początek musimy zidentyfikować strefy wzrostu drzewa (silnego, średniego i słabego wzrostu).

Jeżeli naszą kaskadę pozostawimy bez ingerencji,  to ze względu na dominację wierzchołkową zacznie najsilniej rosnąć w górnej partii drzewa, a najsłabiej w dolnej, czyli akurat na dolnym końcu gałęzi kaskadowej (chyba, że tworzymy kaskadę z azalii, która akurat nie charakteryzuje się dominacją wierzchołkową). Z czasem może to doprowadzić do znacznego osłabienia gałęzi kaskadowej i jej utraty.

Dlatego naszym głównym zadaniem jest osłabianie naturalnych stref silnego wzrostu wokół wierzchołka (poprzez przycinanie i uszczykiwanie) i wzmacnianie naturalnych stref słabego wzrostu.

Jak to wygląda na przykładzie sosny dwuigielnej?

W przypadku sosny technik jest kilka. Poniżej przytaczam tę, którą sam stosuję.

Pamiętajmy tylko, że jeżeli nasze drzewko jest w słabej kondycji i świeczki są małe (poniżej 2-2,5 cm) nie wykonujemy tych zabiegów i odkładamy je na kolejny sezon, a w bieżącym skupiamy się na doprowadzeniu drzewka do pełni sił.

Usuwanie świeczek

Krok po kroku (w Poznaniu i okolicach zabieg ten z reguły wykonujemy w pierwszej połowie czerwca):

  1. Najpierw usuwamy wszystkie silne świeczki w strefie słabego wzrostu (czyli z reguły w dolne części gałęzi kaskadowej)
  2. Następnie po tygodniu w strefie średniego wzrostu usuwamy wszystkie świeczki (z wyjątkiem tych najbardziej lichych)
  3. Po kolejnym tygodniu usuwamy wszystkie świeczki ze strefy silnego wzrostu (również z wyjątkiem tych najbardziej lichych – niech sobie rosną)

Tym sposobem po 2-3 tygodniach, w strefie słabego wzrostu będziemy mieli nowe przyrtosty, a w pozostałych nie będzie ich wcale. Dzięki temu do czasu ich wytworzenia, dawne strefa słabego wzrostu będzie tę najsilniejszą, co w naturalny sposób wzmocni naszą gałąź kaskadową.

Usuwanie igieł

Wczesną jesienią ze stref silnego i średniego wzrostu usuwamy ubiegłoroczne igły.

Następnie późną zimą / wczesną wiosną dopieramy się do świeżych igieł:

  1. W strefie silnego wzrostu usuwamy igły, zostawiając na przyrostach 4-5 par.
  2. W strefie średniego wzrostu, zostawiamy 7-8 par świeżych igieł.
  3. W strefie słabego wzrostu nie usuwamy żadnych igieł (dolna część gałęzi kaskadowej)
Jeżeli w którejkolwiek stref znajdziesz słabe przyrosty, nie usuwaj z nich ani starych ani świeżych igieł.

Podsumowanie

Niezależnie od posiadanego gatunku drzewa, które prowadzimy w stylu kaskadowym naczelną zasadą jest wzmacnianie wzrostu gałęzi kaskadowej.

Spodobał się Tobie ten post? Masz pytania lub chcesz uzupełnić wiedzę?

Śledzisz mojego bloga, podoba Ci się sposób przedstawienia wiedzy, ale chciałbyś ją pogłębić na indywidualnych warsztatach?

A może masz pytania, na które mógłbym odpowiedzieć na indywidualnych konsultacjach?

Zobacz, co dla Ciebie przygotowałem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.