W albumie poświęconym wystawie z okazji 40-lecia Niemieckiego Klubu Bonsai, Johann Kastner przedstawił historię BCD (Bonsai-Club Deutschland) od roku 1978 do dzisiaj. Pokazuje ona dynamiczny rozwój, momenty kryzysów ale przede wszystkim systematyczny rozwój.

Początki

„Klub Bonsai, Europejskie Stowarzyszenie Przyjaciół Minaturowych Drzewek” zostało założone 27. maja 1978 roku.

Już w grudniu tego samego roku wydany został pierwszy zeszyt klubowy, jako oficjalne pismo klubowe. W pierwszej fazie jego istnienia pismo koncentrowało się na przekazaniu wiedzy fachowej.

Na koniec roku 1979, po półtora roku działalności, liczba członków klubu liczyła 210.

W roku 1980 rozwój klubu był tak intensywny, że zastanawiano się nad założeniem ogólnoświatowego stowarzyszenia, zrzeszającego wszystkie kluby bonsai. Ostatecznie zdecydowano się na ograniczenie zasięgu działalności stowarzyszenia do Europy – tak powstała EBA, której pierwszy coroczny kongres obył się w 1982 roku w Heidelbergu, a rok później stowarzyszenie zostało oficjalnie założone.

W roku 1983 na corocznym zebraniu klubu, pokaz formowania dał Noboru Kaneko, rok później John Naka.

W trakcie funkcjonowania klubu zaproszenie na demonstracje przyjęli znamienici japońscy bonsaiści: Saburo Kato (którego demo w 2001 roku oglądało 650 (!) widzów), Kimura, Tanaka, Matsuura, Koichi Jzakura.

Klub dzisiaj

Aktualnie klub ma 1940 członków oraz 55 abonentów. Do klubu należy 10 stowarzyszeń regionalnych oraz 125 klubów/grup roboczych.

Członkostwo w klubie kosztuje rocznie 50€.

Z punktu członka klubu formalne korzyści są następujące:

• otrzymuję 4 zeszyty klubowe
• dodatkowo album z corocznej wystawy bonsai
• mam możliwości uczestnictwa w darmowych warsztatach i szkoleniach specjalistycznych organizowanych przez klub
• jeżeli chcesz założyć grupę roboczą, to jej kierownik zostanie przeszkolony na koszt BCD

Natomiast z mojego punktu widzenia, jako młodego bonsaisty i członka, główną korzyścią jest możliwość kontaktu z ogromną rzeszą ludzi zajmujących się tą piękną sztuką. Wiele zrzeszeń regionalnych organizuje wystawy, kluby spotykają się co miesiąc, organizowane są wspólne wyjazdy, imprezy bonsaiowe (czyli drzewka + grill 🙂 Dzięki temu mam możliwość znacznie szybszego rozwoju, a przede wszystkim bardzo szybko poznaję nowych ludzi, którzy tą sztuką zajmują się kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt lat.